Memory motel
Σε τηλεοπτικά παραληρήματα και σε κουβέντες που υποκλέπτουμε καθημερινά στο δρόμο,οι μνημονεύσεις δίνουν και παίρνουν.Κάποιες φορές αποσκοπούν στο να εκθειάσουν το κλέος των προγόνων,άλλοτε να πεθυμήσουν την παλιά εποχή με τις μικρές γειτονιές τής πόλης να μοσχοβολούν γιασεμί ενώ από παντού μπορούσε κάποιος να ακούσει τη λατέρνα,τη φτώχεια και το φιλότιμο.Όπως και αν έχει,εντάσσονται σε ένα ανεξάντλητο πλήθος αναφορών που λειτουργεί ως εμβρυουλκός των λησμονημένων.Σε άλλη περίπτωση διαβάζουμε το σύνθημα "δεν ξεχνώ" που οργισμένα κάποιο χέρι έγραψε στον τοίχο,εκφράζοντας ανωμοτί τη δέσμευσή του πως θα αντισταθεί στη λήθη.Είναι αμφίβολο κατά πόσο οι αξιομνημόνευτες εκδηλώσεις της ζωής και της ιστορίας εγγράφονται δυσεξίτηλα στα κατάστιχα τού νου,σίγουρα όμως σημαδεύονται με ευδιάκριτο τρόπο στα καλαντάρια που ξεφυλλίζουμε:ιωβηλαία παντός πολύτιμου μετάλλου,εορταστικές επέτειοι και ημέρες αφιερωμένες σε οικουμενικές αξίες με άνθη συμβολισμού ραίνουν το συλλογικό πεπρωμένο.
Η αναθηματική αυτή στοιχειοθέτηση προσπαθεί να ανακαλέση στην τάξη τούς επιλήσμονες μιας και η εξασθένηση τού μνημονικού ίχνους συνιστά ρήξη με τις επιταγές της παράδοσης,της ιστορικής γνώσης και της κοινωνικής συμβίωσης.Αν εξαιρέσουμε τις περιπτώσεις που αναφέραμε στην αρχή που μάλλον αποτελούν λουστράρισμα στην οστεοθήκη τού παρελθόντος,η μνημονική εμπέδωση πανανθρώπινων ιδανικών,που πλέον αποτελούν ζητούμενο,επιτυγχάνεται με τη βάπτιση των ενδείξεων τού ημερολογίου.
Έτσι έχουμε παγκόσμια μέρα για το περιβάλλον,την ειρήνη,τα ανθρώπινα δικαιώματα και για τόσα άλλα σημαντικά,που αν και μοιάζουν με φωτισμένες ταμπέλες σε αδειανό μαγαζί,μας καλούν να κρατήσουμε ενός 24ωρου σιγή σε ένδειξη πένθους,προβληματισμού ή ενσυναίσθησης.
Σαν σποραδικό χτύπημα εργασιακής κάρτας στο αξιακό μας σύστημα μού φαίνονται οι επέτειοι μνήμης,οι ενιαύσιες υπενθυμίσεις,όπως αυτή του έρωτα σε λίγες μέρες,και τα προσκυνήματα σε σελιδοποιημένα λείψανα.
Αν τουλάχιστον καθιέρωναν μια ημέρα για την υποκρισία θα άναβα ένα κεράκι στην ανθρωπότητα.
posted by still ill @ 11:36 AM
4 Comments:
ΚΑΙ ΓΩ ΆΛΛΟ ΈΝΑ ΑΠΌ ΔΊΠΛΑ.
Be my guest,candyblue.
Αν και πρέπει να ομολογήσω πως ο σαρκασμός μου στις προηγούμενες περιπτώσεις συνήθως αντικαθίσταται από μια λαβωμένη συγκατάβαση,καθώς μού επιβάλλονται,εν είδει ακλόνητου αξιώματος,οι στίχοι τού Σαίκσπηρ:
"For sweetest things turn sourest by their deeds;
Lilies that fester smell far worse than weeds".
κεράκι;
Δεν το έχει ανάγκη.
Κεράκι υπάρχει όπου καλείτε ένας Θεός. Βλέπεις κάτι; Εγώ όχι.
Ή απλά και μόνο τα κεριά να εκφράζουν αυτό που γράφει η Plath
"Waxy stalactites
Drip and thicken,tears"
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home